Geluk. Daar wil ik wel wat ouder voor worden.
Week 33. Scattiwhatti.
Dit.
Maar dan met onder andere deze soundtracks:
Week 32. Portfolio's.
Kijk wat ik ontdek:
Anna en Lotte bundelen hun tekeningen net zoals ik zelf tekeningen bewaar! Hier heb ik niet op aangestuurd. Is dit toeval? Genetica? Opvoeding? Exposure?
Week 31. Krokusvakantie bij Omi en Boba.
Ik profiteerde ervan om te luisteren naar twee andere papa’s.
Week 30. Carnaval.
Het koste veel overredingskracht van mama en papa, maar Anna en Lotte verkleedden zich uiteindelijk niet als ‘roze prinses’ of ‘toverfee met zwierrok’:
Week 29. Kunst in de klas.
'Wij weten hoe het noemt als er niets kan bewegen: een stilleven.' De afgelopen weken werden bij Anna en Lotte op school tot kunstweken gedoopt. Na een bezoekje aan het Schepenhuis voor de tentoonstelling van Rik Wouters, was er aandacht voor Pablo Picasso, Keith Häring, Piet Mondriaan, Vincent Van Gogh, Claude Monet en… tja, Delphine Boël. Niet slecht voor de kleuterschool. Maar het kan beter. Laat mij nog even broeden op een geschikter team, en geniet ondertussen van de kunst:
Willekeurig weetje.
Lotte ‘vind(t) het leuk om door een raam te kijken’.
Week 28. Macaroni met ham en kaas.
Je bent als ouder zelden een grotere held voor je kind dan wanneer ze plots ziek worden en je ze midden in de nacht te hulp snelt. Tussen 1:30 vannacht en 7:00 vanochtend moest Anna maar liefst vijf keer overgeven.
'Papa, waarom worden mensen ziek?'
'Om ons sterker te maken. Door ziek en ziek en ziek te worden, en telkens te genezen en sterker en sterker te worden, miljoenen jaren lang, kunnen wij in extremis een aanval van buitenaardse wezens weerstaan. Want die hebben nooit onze ziektes gehad, en gaan dan dood van een simpele verkoudheid.'
Protest van mama, maar ik heb uiteraard bewijsmateriaal.
En toen…
Toen waren ze klaar voor de waarheid...
Week 27. Concurrentie.
Wat? Nu ook al een tweede blog over Anna en Lotte?
Week 26. De eerste voorstelling van het jaar.
Niet alleen Jamie Cullum doet ongewone dingen met een piano. Op uitnodiging van tante Ruth, en met Omi en Boba, gingen we kijken naar D'irque en Fien, Carrousel des Moutons (al in hun derde speelseizoen of zo), in de (toch wel grote) schouwburg van CCBe: niet echt overdonderend, maar wel fris en ambitieus straattheater, technisch knap, met een pak mooie, slimme details, in genereuze interactie met het publiek. Anna en Lotte genoten vooral van de vliegende piano (!) en de mild komische toon, papa van hoe pure verwondering een plaats kreeg in de voorstelling.
Bonus: de pannenkoeken die nonkel Philippe na de voorstelling voor ons bakte.
Week 25. Net op tijd bij de Dwazenlandplaats.
Vanavond speelden we (voor het eerst) Het Verboden Eiland. Leeftijdscategorie 10+, dus gelukkig zijn Anna en Lotte een tweeling. Het ging verbazingwekkend goed, en papa moest enkel in de laatste ronde een beetje valsspelen om ons met z’n allen te doen winnen (Het Verboden Eiland is een coöperatief spel; winnen of verliezen doe je samen). Zo beëindigden we onze laatste beurt:
De rest van het eiland, 22 van de 24 tegels, zonk al in zee…
Week 24. Vroege nieuwjaarswensen.
In 2013 zullen Anna en Lotte leren lezen, schrijven, fietsen en zwemmen. Indrukwekkend.
Week 23. Een stripverhaal.
Ik startte ontelbare keren met een eigen stripverhaal toen ik jonger was… en ik maakte er niet één af. Anna en Lotte lazen dan misschien Scott McCloud niet, hun eersteling is al een feit. Ik ben in het bijzonder onder de indruk van de Lynchiaanse persoonlijkheidswissel:
I'm going to keep these right here.
There are great games in here somewhere.
Week 22. Fysica.
'Waarom vallen wij niet van de aarde af?'
'Door de zwaartekracht.'
'Hoe werkt de zwaartekracht?'
'Zoals het kuiltje van de aardappel.'
Opvoeding. Zooooo eenvoudig soms.
Week 21. Sinterklaas.
Geen commentaar.
Update: Starting to grow on me, deze Lalaloopsy. De namen alleen al: Pillow Featherbed, Peppy Pom Poms,…
Week 20. Een lange inleiding.
Wij bewaren onze drankvoorraad in de kelder. Daar zitten ook twee ‘geheime kindjes’. Ze heten Winnie en Lander en soms horen we ze ‘spelen met de drankjes’. Geloven Anna en Lotte dit? Allicht al een tijdje niet meer. Hebben ze dat eigenlijk ooit gedaan? Dat is… onduidelijk. Is het een grap, dan? Nee, niet echt. Gekdoenerij van de niet langer grappige soort, die tot een soort traditie geworden is. Zoals de ‘snot met prut’ die Johan Heldenbergh zijn kinderen wel eens serveert als Joke Devynck niet thuis is om te koken. (Tweelingouderschap, dan pik je dus dit soort artikels op…)
Anyway, terug naar onze denkbeeldige huisgenoten Winnie en Lander. Niet te verwarren met onzichtbaar. Dat is nog nooit geopperd. Soms komen Anna en Lotte thuis van school en hebben ze ergens de geheime kindjes uit de kelder gezien; dan zijn ze blijkbaar even ontsnapt.
Nu zit er in onze woonkamer een gaatje in de vloer, restant van een onvolkomen verbouwing. Dat dekken we al jaren af met tape, in afwachting van een definitieve herstelling (een werkje van 10 minuten, I know).
Dus, deze week, je voelt het al komen, na wat prutsen aan de afdekkende tape: ‘Ik zie iets bewegen, papa.’ ‘Het zijn de kindjes in de kelder.’
Week 19. Training.
Deze is helemaal mama’s verdienste:
En ze koos zelfs bijna de juiste kleuren ook :-)
Week 18. Theater.
Naar aanleiding van de Kunstendag voor kinderen: van alle voorstellingen die we de afgelopen jaren zagen, waaronder pareltjes als Bramborry (Theater De Spiegel), Pantoffeltrein (Pantalone), Detskaya (Cie Iota), De gelaarsde kat (De Maan), blijft dit onze favoriet: