Het is de eerste koude ochtend van het najaar. Blauwe lucht. We zijn op weg naar school. Ik wijs Anna en Lotte op het witte spoor van een vliegtuig: “Hoe hoog denken jullie dat dat vliegtuig vliegt?” Daar moeten ze niet lang over nadenken. “Zo hoog als de kerk.” “Nee hoor, kijk eens goed. Het vliegtuig vliegt er nu net over, en het botst er toch niet tegen.” Ik verklap het uiteindelijk: “100 keer 100 grote stappen, zo ver, maar dan recht omhoog.” “Zoals de technobroek, papa, die kan dat!” The Nerd Force is strong in these ones.
De volgende dag verzinnen we een vervolg: “Als Omi en Boba recht omhoog zouden kunnen lopen, doen ze er een heel uur over om tot bij het vliegtuig te geraken.” In technobroek, dat spreekt.