Afgelopen woensdag nam ik Anna en Lotte mee naar Wiels. Onderweg in de trein dacht ik: dit is het, dit is genoeg. Dit soort papa kan ik zijn. Ik laat ze gewoon zoveel mogelijk zien. Enthousiaste kreetjes van herkenning (het was tenslotte niet hun eerste bezoek) leken vervolgens te bevestigen dat ik op het juiste spoor zat.
Een huis vol boeken doet lezen. Wat dan met een theatervoorstelling elke maand? En een tentoonstelling? O de vertrouwdheid! Mijn dochters, thuis in de kunsten. Kunst als deel van hun leefwereld, hun wereldbeeld. Ja!
Of… nee? Want niet genoeg? Moet ik niet, ook hier, overbrengen waarom we dit (samen) doen? Meegeven wat ik zelf zoek in een tentoonstelling, welke werken mij boeien en waarom ik beeldende kunst belangrijk vind?
Uitdaging: Anna en Lotte op weg helpen door het kunstenbos, met vragen èn antwoorden die ze begrijpen omdat ze refereren aan wat hen al bekend is.
Anna en Lotte in een werk van Olivier Foulon, Wiels, Un-scene II.
Anna en Lotte in de ban van Adrian Street, Wiels, Jeremy Deller: Joy in People.
Anna en Lotte voor de ‘televisie’ van Gerard Herman, Wiels, Un-scene II.