Ik geef mezelf nog even de tijd om een geschikte toon te vinden. Een vrolijkere look. Beelden, foto’s. Maar in mijn hoofd bestaat deze plek al bijna een jaar. Anna en Lotte, vandaag precies 5 jaar jong, verdienen immers beter dan een chronisch vermoeide en vaak afgeleide of mentaal afwezige papa.

Dit is een engagementsverklaring. Aan de schoolpoort staan, dat lukt me wel. Alleen maakt dat het verschil niet. Hoeveel hebben mijn dochters vervolgens echt aan me? Welke prikkels, puzzels, interactie? Ik wil daarom elke week van het komende jaar, al is het telkens maar voor even, een betere papa zijn. Want Anna en Lotte, die zijn al geweldig. Hun papa, die moet een tandje bijsteken. Om wat actiever de wereld te helpen verkennen. En om dat vuur in die oogjes te blijven aanwakkeren, met verwondering om onverwachte ontdekkingen en de drang om te begrijpen, te doen, te maken.